Draadjesvlees, Dick Panman. Deze dichtbundel stelde Dick Panman enkele weken voor zijn overlijden op 15 augustus 2011 zelf samen. Sinds zijn kindertijd is zijn leven gekenmerkt door het telkens weer afscheid moeten nemen van wie hem lief was. Door de jaren heen werden verlangen en gemis zo groot, dat hij dit ervoer als een gapende wond, die hij zijn levenswond noemde. Het plotselinge overlijden van zijn moeder, die in 2006 door een treinongeluk om het leven kwam, schokte hem tot op het bot. Hij blokkeerde volledig, met uitzondering van het schrijven van gedichten. Alleen daarin kon hij uiten wat hij verder met niemand kon delen. De gedichten in deze bundel getuigen van het grote gemis, zijn levenswond en de pijnlijke onmacht om die wond te helen. In de laatste gedichten uit de bundel, neemt hij afscheid van het leven. De Auteur.
Na een hectisch bestaan als journalist bij kranten, weekbladen, radio- en tv heeft Dick Panman zijn oorspronkelijke drijfveren opgepakt en heeft hij de ratrace met ferme pennenstreken achter zich gelaten. Al in de jaren '70 kregen zijn literaire ambities gestalte met liedteksten voor theatergezelschappen en met de productie van culturele programma's. Dick Panman heeft als verbaal performer aan de weg getimmerd in Groningen, Haarlem, Amsterdam en Rotterdam. In de omgeving van Deventer heeft hij zich de laatste jaren ontpopt tot dichter pus sang. In 2011 werd hij ziek. Het was zijn grootste schrikbeeld om geestelijk of lichamelijk zo af te takelen, dat hij afhankelijk zou worden van anderen. Hij drukte dan ook iedereen op het hart dat hij niet gereanimeerd wenste te worden en daagde met zijn levenswijze de dood uit.
------------
Nawoord Marije Hendrikx (Medeauteur) Draadjesvlees is de laatste bundel van Dick Panman. In samenwerking met zijn voormalige partner en collega Marije Hendrikx en zijn broer Wil Panman wordt deze bundel nu postuum uitgegeven. Draadjesvlees ademt diepzinnigheid in een klassieke vorm. De gedichten in deze bundel getuigen van het grote gemis, zijn levenswond en van de pijnlijke onmacht om die wond te helen. In de laatste gedichten uit de bundel, neemt hij afscheid van het leven.
---------------------

Woorden voor altijd
ik woon in woorden
die ik achterlaten zal
zei je toen
toen je wist dat je zou gaan

in mijn woorden zei je
kun je me vinden
altijd
het moeilijk deelbare
woont daar
mijn diepste binnenste
het tomeloze verlangen
en het vallen en opstaan
mijn doodse stilte
en mijn snerpende gekrijs

in mijn woorden zei je
kun je me vinden
altijd
ze zijn multi-interpretabel
mijn woorden
als ik er niet meer ben
moet je dat weten
in mijn woorden zei je
zul jij je herkennen
en mij voor altijd
aan die ik vluchtiger ontmoette
heb ik een gedicht gewijd
of twee misschien
maar aan de enkeling
die mijn verlangen deelde
mijn dromen bevolkte
van het grote thuiszijn
schenk ik een eeuwig verbond
mijn woorden
voor altijd
- - - - - - -
Marije Hendrikx