Voor de Nederlandse doopsgezinden was het tijdvak tussen het eind van de achttiende eeuw en het midden van de negentiende eeuw een periode van grote veranderingen. We zien een groeiende maatschappelijke participatie. Ook veranderde de identiteit van de doopsgezinden in religieuze zin. Grote gevolgen had de oprichting van de ‘Algemeene Doopsgezinde Sociëteit’ in 1811. Deze nam de opleiding van predikanten voor de Nederlandse doopsgezinde gemeenten onder haar hoede en voorzag tevens in de financiële ondersteuning van minder draagkrachtige gemeenten, die niet in staat waren een behoorlijke salariëring van de predikant te betalen. Daarmee werd een belangrijke bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van de doopsgezinde geloofsgemeenschap tot een ‘respectabel kerkgenootschap’. In dit boek wordt beschreven hoe in de periode 1800-1860 deze ‘doperse doorbraak’ zich voltrok in de twaalf doopsgezinde gemeenten op het Groninger platteland. De auteur gaat tevens in op de vraag hoe het Groninger verhaal zich verhoudt tot de doopsgezinde geschiedschrijving tot nu toe, die vooral een landelijk beeld schetst. Het boek biedt een schat aan informatie, niet alleen voor degenen die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis van Groningen en de Groninger doopsgezinden, maar ook voor degenen die belangstelling hebben voor de negentiende-eeuwse Nederlandse kerkgeschiedenis en de plaats van de doopsgezinden daarin.