Zo rustig als de Noordzeekust rond 1800 was, zo druk was ze een eeuw later. Badplaatsen regen zich aan een. Grand hôtels en casino's verdrongen elkaar om de mooiste plek, op het zand ontstonden 's zomers ware strandmandendorpen. Duizenden waagden zich in een koetsje in het water of flaneerden langs de vloedlijn. Zien en gezien worden, daar ging het om. Hoe ontwikkelden Scheveningen en Oostende - de toonaangevende badplaatsen in Nederland en België - zich tot mondaine vakantieoorden? Welke inspanningen waren nodig om hun rivalen voor te blijven? Hoe exclusief waren ze, of kon ook de gewone man en vrouw er terecht? Hoe brachten de gasten rond 1900 de dag aan zee door? Wat droegen ze? Wat zagen en hoorden ze? En bestonden er eigenlijk al naaktstranden in het fin de siècle? Inhoud: BEN DE PATER, Scheveningen: tussen aristocratische allure en volkse voorzieningen PAUL VAN DEN BRINK, Reclamecampagnes voor Scheveningen en andere Nederlandse badplaatsen LINDA VAN SANTFOORT, Koninklijke architectuur in Oostende ROB VAN DE SCHOOR, Scheveningse badcultuur tussen vormelijkheid en vrijheid ROSALIE SCHOOF, Modieus en mondain: badgasten en boulevardpubliek in Scheveningen JENNIFER MEYER, Badplaatscultuur als spiegel van het kuuroordtoerisme: Scheveningen JEROEN CORNILLY, Bouwen aan de 'koningin der badsteden' WIM MERTENS/KAREN VANGODTSENHOVEN, Les élégantes en het Oostends seizoen 1900-1905 DAVY DEPELCHIN, Het Oriëntalisme in de negentiende-eeuwse Belgische kustarchitectuur HERWIG TODTS, Oostende, Ensors denkbeeldige paradijs WOUTER VAN ACKER, Westende in relatie tot de andere badplaatsen ANNELIES COUSSENIER, Foto's van en fotografen in Oostende JAN DEWILDE, Muziekleven in Oostende