In de eerste helft van de twintigste eeuw, en vooral tijdens de interbellum, brachten particuliere verzamelaars en musea in Nederland een grote hoeveelheid Italiaanse kunst, zowel schilderijen als kunstnijverheid, tezamen. Vooral Amsterdam groeide tijdens deze kortdurende periode uit tot een internationaal centrum van handel in, en verzamelen van Italiaanse kunst. Opvallend in deze periode was de specifieke aandacht voor de vroege Italiaanse kunst van het Tre-, Quattro- en Cinquecento.

Het Nederlands Palazzo beschrijft het ontstaan van de interesse voor de vroegrenaissancekunst en de verbreiding ervan in Nederland. Daarbij wordt grote aandacht besteed aan de Zwitserse chirurg en kunstminnaar Otto Lanz (1865-1935) die in 1902 naar Amsterdam was gekomen en een van de belangrijkste figuren vormt uit deze verzamelgeschiedenis.

De publicatie verschijnt bij de gelijknamige opstelling in het Bonnefanten Museum Maastricht/Rijksmuseum Maastricht, waarin de sfeer van deze vooroorlogse Italiaanse verzamelingen wordt opgeroepen.