Voor de tienjarige Marius opent zich onverwacht een zicht op een ander bestaan dan dat van een verschoppeling. Er duikt een vader op. Dit keer niet een naargeestig substituut maar een grappenmaker. Kortweg een Cabaretier. Ook bij deze nieuwe figuur is hij in den beginne niet welkom maar dat verandert naar mate deze geschiedenis voortschrijdt. Natuurlijk blijft het kind lang wantrouwend, daartoe heeft zijn levensloop hem opgevoed. En ook het begin van de relatie geeft hem recht weinig geloof te hechten aan beloftes. Dan verhuizen vader en zoon naar Frankrijk. Daar ligt toch zeker het paradijs klaar voor Marius: een kasteel, een zwembad, een leeftijdgenoot als vriend en alleen aardige mensen om hem heen. Heeft daartegen nog enige heimelijke vloek kracht van bestaan?

Wat valt er te doen tegen de engel met het dreigend zwaard? Ontkennen lijkt soms de enige uitweg. De mens maakt toch minstens gedeeltelijk zijn eigen geschiedenis?