Vraag kinderen waarom ze spelen en ze zullen antwoorden: ‘Gewoon, omdat dat leuk is.’ Een wijs antwoord. Juist het leuke aan spelen, waarin de bezigheid zelf belangrijker is dan het resultaat van die bezigheid, is de essentie van spelen en maakt dat het van grote waarde is in de ontwikkeling en het welzijn van kinderen en jongeren. En spelen is inderdaad gewoon: het is kinderen eigen. Maar is spelen nog wel zo gewoon voor kinderen die in de huidige samenleving opgroeien? Is er nog voldoende ruimte om te spelen in een samenleving waarin prestatiegerichtheid, de maakbaarheidsgedachte, je veelvuldig moeten meten in toetsen en competities groot goed lijken te zijn? Professor Sutton-Smith noemde ooit dat niet vervelen maar depressie het tegenovergestelde van spelen is. Laten we onze kinderen wel voldoende spelen en durven we zelf nog te spelen? Spel kan motivatie vergroten. Met behulp van creatieve (onderwijs)werkvormen worden leerdoelen behaald. Serious gaming, het creatief inzetten van mediatechnologie, biedt mogelijkheden om verandering en verdieping te bewerkstelligen. Ook in vormen van theater, muziek, beeldende kunst, dans, sport en beweging worden waardevolle ervaringen opgedaan. Deze bundel is een van de mooie opbrengsten van het tweedaagse kennisfestival ‘Pedagoog, durf te spelen!’ dat de VBSP organiseerde. Daar werden de deelnemers uitgedaagd om op speelse en creatieve wijze te laten zien en te ervaren hoe het onderzoek en onderwijs op de verschillende hogescholen ertoe bijdragen dat kinderen en jongeren, ouders en (onderwijs)professionals letterlijk en figuurlijk de ruimte krijgen om te spelen. Het wordt van harte aanbevolen om dit boek in opleidingen Pedagogiek of Social Work of in werksettingen te gebruiken om uw kennis te verdiepen en uw opvattingen aan te scherpen.