In 1849 begon dichter-dominee Jan de Liefde met christelijk sociaal werk in de Amsterdamse Jordaan. Hij had daarbij de allerarmsten op het oog. Hij zag hen met heel andere ogen dat de meesten van zijn tijdgenoten. 'Een man op klompen,/ in bedelaarslompen,/ is dikwijls meer/ Dan al die heertjes./ in mooie kleertjes,/ Bij God den Heer', zo verwoordde hij zijn gevoelens in een van zijn gedichten. Hij zocht hen op met onder zijn ene arm een turf en onder zijn andere arm een Bijbel. Om meer structuur aan het werk te geven richtte hij, samen met enkele vrienden, in 1855 de 'Vereeniging Tot Heil des Volks' op. De eerste actie was het stichten van een school voor 'haveloze' kinderen. Een lange reeks van initiatieven volgde, waaronder scholen, zondagsscholen, het uitzenden van evangelisten, armenzorg en naaischolen.