Zoals altijd plaatst het Jaarboek Parlementaire Geschiedenis een actueel onderwerp in historisch perspectief. Dit jaar is dat de worsteling met de nationale identiteit, die in alle geledingen van de maatschappij tot onrust heeft geleid.

In een tijd dat de Europese eenwording naderbij komt en de wereld, mede door het internet, nóg weer iets kleiner lijkt, worden de vragen over onze nationale identiteit steeds prangender. Ook in het parlement is deze zaak aan de orde van de dag, getuige de verhitte discussies over de dubbele nationaliteit van sommige bewindslieden. Hebben we hier te maken met een geheel nieuw fenomeen, of leert de geschiedenis ons dat de kwestie door de eeuwen heen met zekere regelmaat wordt opgerakeld?

De bundel opent met een overzichtsartikel van de journalist H.J. Schoo. Hij laat zien hoe Nederland in de negentiende en twintigste eeuw vormgegeven heeft aan de nationale identiteit. Tweede-Kamerlid Ronald van Raak (SP) schetst de moeizame verhouding van ‘links’ met de natie en de hoogleraar Remieg Aarts gaat in op de ontwikkeling van het Nederlandse parlement tot een nationale politieke institutie in de negentiende eeuw.
Andere beschouwingen gaan over het minderheden-beleid, de viering van 4 en 5 mei als symbool van de nationale identiteit, de publieke opinie en Europa, de vreemdelingenwetgeving en het taalonderwijs als instrument voor nationale eenwording.

Het Jaarboek bevat verder de gebruikelijke rubrieken, zoals de necrologieën, de parlementaire kroniek en de boekbesprekingen.