Autonomie wordt door velen gezien als een belangrijke verworvenheid van de moderne samenleving. Maar het verschijnsel roept ook tal van lastige kwesties op – kwesties die in dit boek op onnavolgbare wijze worden geanalyseerd.

Wat betekent autonomie vandaag eigenlijk nog? Is de autonome mens een bedreiging voor de gemeenschaps-zin? Of is hij juist de perfecte verwezenlijking van het ideaal van individuele vrijheid? Autonomie wordt op uiteenlopende manieren beoordeeld: van ‘een pleidooi voor het ongeremd hebben van een grote mond’ tot ‘een existentieel richtinggevend levensprincipe’.

Welke samenleving biedt de beste voedingsbodem voor een uitgebalanceerde vorm van menselijke autonomie? Of omgekeerd: wat voor een samenleving brengen autonome en dus zichzelf bepalende mensen voort? En is daar voor iedereen een gelijkwaardige plek te vinden? De autonome mensgaat op zulke vragen in.

Vele voorbeelden uit de maatschappelijke actualiteit passeren de revue. Van ‘happy-vpro’ers’ tot vrijwillige euthanasie, van belastingplicht tot Deense spotprenten.

De autonome mens verschijnt bij gelegenheid van het zestigjarig bestaan van het Humanistisch Verbond en zal in het voorjaar van 2007 tijdens een feestelijke bijeenkomst worden gepresenteerd.