Alcira wordt als klein baby’tje geadopteerd uit Colombia. In het geboortekaartje spreken de ouders Monique en Marco de wens uit dat het ‘licht dat jij zult geven, volop mag stralen in ons leven.’ Als ze twaalf jaar is blijkt Alcira botkanker te hebben. Er volgt een moeilijke weg van behandelingen en de amputatie van haar been. Alcira krijgt veel te incasseren, maar ze is moedig en houdt zich hardnekkig vast aan het leven. Ook als de kanker na anderhalf jaar voor de tweede keer toeslaat – zonder zicht op genezing – zoekt Alcira naar manieren om te leven. Ze start de Facebookpagina ‘Alcira Lisa’ die wereldwijd wordt gelezen. Ze blijkt anderen te inspireren met moed en hoop, wordt model en krijgt zelfs verkering met een lieve vriend die naast haar staat. Bijna vier jaar na haar eerste diagnose overlijdt Alcira op zestienjarige leeftijd. Dit boek is een eerbetoon aan Alcira, een moedige tiener die een licht van hoop en moed was voor anderen. Haar moeder Monique heeft tijdens het ziekteproces een dagboek bijgehouden dat de basis vormt voor dit boek. Het is een hartverscheurende leeservaring, maar laat je als lezer ook achter met bewondering voor de levenslust van een tiener met kanker, en met groot respect voor familie en vrienden die haar zo liefdevol omringen. Monique van den Dongen (1969) is getrouwd met Marco. Ze adopteerden twee biologische zusjes uit Colombia. Monique werkt met veel toewijding in de zorg voor mensen met dementie. Daarnaast is ze vrijwilliger bij patiëntenvervoer in het ziekenhuis.