Wanneer de vijfjarige Mirthe Sanders uitvalsverschijnselen van haar ogen en benen krijgt, hebben haar ouders nog geen idee van de zoektocht die hen te wachten staat. Ondanks herhaalde ziekenhuisopnames, (bloed)onderzoeken en MRI-scans blijft lang onduidelijk wat Mirthe precies heeft. Ze belandt in een rolstoel en verliest een groot deel van haar zicht. Mirthe toont, zo jong als ze is, een ongeloofl ijke veerkracht. Haar levensbedreigende ziekte remt haar levenslust en innemendheid nauwelijks. Alsof ze voorvoelt dat ze niet lang meer te leven heeft, stort het meisje met de engelenjurk en -vleugels zich op nieuwe uitdagingen, zoals het leren van braille. Zo leert ze de volwassenen om haar heen belangrijke lessen over het accepteren en het gretig beleven van dat wat op je pad komt. In dagboekachtige fragmenten verhaalt Gerdie van Zon over de periode voorafgaand aan de diagnose, de verslagenheid wanneer bij Mirthe een zeer progressieve vorm van MS wordt geconstateerd en over de dagelijkse harde met z'n zessen. Een eerbetoon aan Mirthe.