Pieter is net 55 jaar als bij hem een aan Alzheimer verwante ziekte wordt geconstateerd. Wat de diagnose voor hem betekent is slechts bij benadering vast te stellen, voor zijn vrouw Atie valt alles op z’n plek. In een serie korte stukjes beschrijft Atie met humor en zachtheid de gezamenlijke tocht van dichtbij. Meer nog dan de weergave van een tragisch proces is dit het verslag van een liefde die zich ‘voegt’ naar de veranderingen, een poging om hoe dan ook steeds te omarmen wat er nog wél is en de relatie inhoud te blijven geven.

Pieter is net 55 jaar als bij hem fronto temporale dementie wordt geconstateerd. Wat de diagnose voor hem betekent is slechts bij benadering vast te stellen, voor zijn vrouw Atie valt alles op z’n plek. Verwarring, dwangmatigheid en vreemde, onverklaarbare gedragingen die Atie al eerder had opgemerkt, blijken te kunnen worden toegeschreven aan deze aan Alzheimer verwante ziekte. In een serie korte stukjes beschrijft Atie met humor en zachtheid de gezamenlijke tocht van dichtbij: de gedragsveranderingen, de praktische en psychologische drempels die genomen moeten worden als haar man naar de dagopvang moet, het verval van taal en decorum, opname in het verpleeghuis waar hij tussen aanmerkelijk oudere dementerenden terechtkomt en de onafwendbare weg naar het einde. Meer nog dan de weergave van een tragisch proces is dit het verslag van een liefde die zich ‘voegt’ naar de veranderingen, een poging om hoe dan ook steeds te omarmen wat er nog wél is en de relatie inhoud te blijven geven. Ook biedt het boek herkenning voor artsen, verpleegkundigen en medewerkers van het verpleeghuis. Met waardering voor de zorg legt Atie de gevolgen van de hoge werkdruk bloot en geeft ze inzicht in hoe (kleine) beslissingen grote impact kunnen hebben op familie en bewoners. Atie van Lieshoud (juriste) werkt als trouwambtenaar voor de burgerlijke stand in haar woonplaats en is zich, na de dood van haar man, steeds meer gaan inzetten voor mensen met Alzheimer. Daarnaast helpt ze ouderen met het te boek stellen van hun leven (levensverhalen). ‘Ik ben gegrepen en geboeid door de inhoud en de uiterst bedreven en vlotte wijze waarop het boek geschreven is.’ Prof. dr. Philip Scheltens, hoogleraar neurologie en directeur van het Alzheimercentrum VUmc