Dit grote, geheel in kleur uitgevoerde boek over de muziek in Den Haag en Scheveningen heeft alles in zich om een standaardwerk te worden, én doordat de inhoud het plaatselijke ontstijgt en ook landelijke betekenis heeft (denk bijvoorbeeld aan: Willem Mengelberg, Louis Andriessen, Dorus, Shocking Blue!) én vanwege de kwaliteit van de 28 medewerkers, onder wie Arend Jan Heerma van Voss, Otto Ketting, Wim Noordhoek, Robert-Jan Stips, Aleid Truijens, Wim Verbei.

De inhoud van En dan nu de polonaise blijft niet beperkt tot één muzikaal genre, maar beslaat een veelheid daarvan: klassiek, kerkmuziek, jazz, modern-klassiek, avant-garde, elektronische muziek, sonologie, improvisatie, kleinkunst, pop, wereldmuziek en volksmuziek. Niet alleen aan de makers van de muziek wordt aandacht besteed, ook organisatoren en personen die de muziek van een bredere culturele context (hebben) voorzien komen aan bod. De aard van de stukken varieert van wetenschappelijk of essayistisch naar verhalend of anekdotisch. In het laatste geval betreffen ze ervaringen van muzikanten of herinneringen van journalisten of liefhebbers.

Scheveningen neemt een geheel eigen plaats in binnen de Haagse muziekwereld, dus ook in dit boek. Het gaat dan over de liedjes die werden gezongen op zee of tijdens het boeten, over de vele zangkoren die Scheveningen rijk is en over de plaatsen en artiesten die het kustdorp zijn eigen klank en kleur hebben gegeven.

Onderwerpen die aan bod komen zijn onder meer: Acht eeuwen kerkmuziek in Den Haag, Hofkapellen en -orkesten, Indische invloeden op de Haagse Jazzmuziek, de Haagse beat, Het North Sea Jazz Festival, Paul Acket, Frans Elsen, Mini & Maxi, Platenwinkels in Den Haag en Scheveningen, Supersister, Punk, Plaatsen en artiesten in Scheveningen, Zingen op Scheveningen (op zee en aan de wal) en Zangkoren op Scheveningen.