Hermine van Schuppen-van den Bosch kijkt vanaf een weldadig warme Zuid-Afrikaanse berg over de oceaan naar het verre zuiden waar Antarctica ligt. Haar geplande poolexpeditie zou daarnaartoe gaan.
Door een medische fout maakt zij echter een andere, extreem koude reis: van huis naar ziekenhuis, heen en weer, en dat zo'n anderhalf jaar lang. Die reis herinnert haar aan eerdere beproevingen in haar leven, van een moeizame geboorte tot en met het definitieve afscheid van een van haar dochters en haar man.
In contrast hiermee staan haar dromen, waarin ze als een moderne Nils Holgersson, door dieren begeleid, wordt meegenomen naar 'het Land van Al'. Daar maakt ze kennis met de oerelementen van het leven: aarde, lucht, water, vuur, maar bovenal het zonlicht, die haar uiteindelijk de warmte teruggeven, de kou voorbij.