Bij het licht van de maan

De zenverhalen van Jishin osho lezen als sprookjes. De jonge helden en heldinnen worden voor een opgave gesteld, ondervinden tegenslagen of moeilijkheden maar weten - dankzij hun overgave en moed - het avontuur tot een goed einde te brengen. Niet zelden worden ze daarbij geholpen door wijze, oudere mensen. Spelenderwijs geven de verhalen kinderen iets mee over thema’s als vergankelijkheid, vriendschap en de kracht van stilte en aandacht. De meeste verhalen spelen zich ver weg af of lang geleden maar enkele juist in de dagelijkse belevingswereld van kinderen zoals Joppe die met zijn aanhoudende waarom-vragen zijn moeder bijna van een trapje laat vallen of de kleine Manfred die herfstblaadjes veegt in de tuin. Moederpoes Rosita, die ontdekt dat haar buik dikker en slapper is geworden en daardoor “helemaal in de stress raakt”, steekt vooral de oudere lezer(es) een hart onder de riem.