Dennendal, de instelling voor verstandelijk gehandicapten in Den Dolder, heeft in de jaren '70 een belangrijke rol gespeeld bij een vernieuwende benadering van de zorg. Dit ging met twee ernstige conflicten en heftige emoties gepaard, die bij de instelling diepe wonden achterlieten, die jarenlang voelbaar bleven en de vernieuwingsdrang verlamden. Aan het begin van de jaren '90 leek de instelling definitief af te rekenen met het verleden. Er ontstond een nieuw elan en er werden vele nieuwe ideeën vormgegeven waarbij de klant centraal kwam te staan. Dennendal startte als eerste de gezinswoonvorm en ging vanuit de instelling zorg thuis verlenen, waardoor onder meer de bouw van een kostbaar kinderpaviljoen niet meer nodig was. Op het moment dat Dennendal haar 25-jarig jubileum vierde leek zich op de instelling een wonder te hebben voltrokken.

Toch zou opnieuw het noodlot toeslaan. De toenmalige directeur, drs. L. van Veen, beschrijft in dit boek het onthutsende verhaal van een Raad van Toezicht die zich niets aan het belang van de instelling gelegen liet. Toen Van Veen tot twee maal toe moest constateren dat de nieuwe voorzitter van de Raad zich schuldig maakte aan belangenverstrengeling, zegde hij het vertrouwen in de Raad op, omdat deze naar zijn mening het belang van Dennendal schade toebracht. Vervolgens werd zijn verzoek om bemiddeling niet alleen volstrekt genegeerd, er ontwikkelde zich bovendien een bizar machtsspel. Op verzoek van de oud-voorzitter van de Willem Arntsz Stichting ging Van Veen de publiciteit uit de weg om een derde conflict op Dennendal te voorkomen, maar wat de gevolgen hiervan waren had niemand zich op dat moment ooit kunnen voorstellen. In Onrecht over Dennendaldoet Van Veen nu de waarheid uit de doeken. Hij beschrijft het spannende relaas van het conflict tussen bestuurder en toezichthouders en de dubieuze rol die de overheid hierbij speelde. Tenslotte doet hij aanbevelingen ter lering, zodat dit soort situaties in de toekomst voorkomen kunnen worden.