Al bij zijn eerste tentoonstelling in Den Haag in 1943 baarde Johfra (Rotterdam, 1919) opzien met zijn tekeningen en schilderijen. Gedurende zijn lange schildersloopbaan, waarin hij zich al vrij snel tot een onnavolgbare meester van het fantastisch realisme ontwikkelde, heeft zijn werk telkens zowel fanatieke weerstand als grote bewondering ondervonden, wereldwijd. Hij is de schilder die het penseel het werk laat doen, waarop de geest volgt. Passief in het willen en actief in het doen. In wezen is hij een kluizenaar, die onderduikt in de natuur, want hier vindt hij wat hij zoekt: 'Ik ben in het paradijs, want het paradijs is in mij.' Toch is hij niet blind voor het menselijk bedrijf, dat hij met tegenstrijdige gevoelens en dikwijls met humor gadeslaat. In Symfonie fantastique geeft Johfra zich rekenschap van wie hij is als mens en als schilder. Ook rekent hij in deze autobiografie af met pertinent onjuiste opvattingen over zijn persoon en zijn werk, die hem hardnekkig achtervolgen. Zijn openhartigheid is onthullend en ontwapenend.