Reeds vanaf de oudste tijden waren de dierenriemtekens als vaststaande emblemen verbeeld. Slechts in de schilderkunstige vorm as nog speelruimte voor een persoonlijke uitdrukking van de toekomstige ontwerper. Daarom belsoot i elk teken als kern te nemen voor een korte meditatie over zoveel mogelijke facetten er van. Door een aantal symbolen welke allen bereokking op het teken hadden in een kompositie samen te boegen zou elk schilderij meer achtergrond krijgen en spelmogelijkheid gaan bieden voor een vrije associatie bij de beschouwer. De twaalf tekens werden hierdoor een cyclus van twaalf meditaties door de gang van de dierenriem heen.