Op het Turkse platteland is de ontwikkeling van de familiezorg ingebed in de patrilineaire extendend family met zijn verwantschapspatronen. In Nederland leefden de Turkse gastarbeiders na de gezinshereniging aanvankelijk in kerngezinnen. Vanaf het begin is er een streven geweest om deze kerngezinnen 'om te bouwen' naar grootfamilies. Belangrijk hierbij was het streven om traditionele familiezorg ook in Nederland te realiseren. In dit onderzoek is de auteur nagegaan wat de gevolgen zijn geweest van de veranderende sociaal-economische context op zorgidealen, zorgverwachtingen en zorgpraktijken van de Turkse ouderen, hun kinderen en hun kleinkinderen. Een en ander heeft plaatsgevonden tegen de achtergrond van toenemende zorgbehoeften bij de Turkse ouderen. Binnen het maatschappelijke debat over de zorg in Nederland waarin de familiezorg/mantelzorg het centrale thema is, kan lering getrokken worden uit de ervaringen die deze Turkse families hebben doorgemaakt..