Er zijn weinig plekken in Utrecht met zo'n unieke historie als het Griftpark. Hier lag ooit de Drilweide, in een landelijk gebied met boomgaarden, moestuinen en bleekvelden. In de negentiende eeuw kocht de gemeente dit terrein, net buiten de singels, om er een 'aschvaalt' aan te leggen en de eerste gemeentelijke gasfabriek te bouwen. Het was het begin van een indrukwekkend industriegebied, met rokende schoorstenen en een eigen haven en spooraansluiting. Pal naast het industriegebied kwamen dichtbevolkte wijken.
Rond 1960 kwam een einde aan dit industriële tijdperk. De gasfabriek en de gemeentevaalt werden gesloten en het terrein lag lange tijd braak. Tot buurtbewoners in actie kwamen en een wijkpark eisten: het Griftpark. Ze boekten succes en de aanleg van het Griftpark begon - tot in het park een van Nederlands grootste bodemvervuilingen ontdekt werd. De industrie had zijn sporen nagelaten. De bodem bleek zo sterk vervuild dat al snel niet meer over het Griftpark werd gesproken maar over het 'Gifpark'. Pas na een lange en moeizame weg werd een omstreden, maar tegelijk baanbrekende oplossing voor het gifprobleem gevonden: de bodemvervuiling werd als het ware ingepakt.
Al die jaren bleven de buurtbewoners hardnekkig strijden voor hun park en in 1999 is het Griftpark alsnog geopend. Ingericht op een manier zoals de buurt dat steeds voor ogen had: een park voor iedereen. Een prachtig park, voor de buurt en daarbuiten, een park - en daar is iedereen het over eens - dat werkt!