Dit boek werpt een nieuw licht op de beginfase van de ontwikkeling van de Cobraschilder Eugène Brands (1913 - 2002). Niet alleen als schilder maar ook als schrijver stortte hij zich in die periode op het experiment. Tot nu toe verborgen gebleven bronnen en groten deels onbekend werk vormen het uitgangspunt van dit boek, geschreven door Willemijn Stokvis. In het isolement van de jaren van crisis en bezetting kwam Brandes tot abstracte en surrealistische experimenten. Zijn toekomstige Cobramakkers Appel en Corneille raakten daar zeer van onder de indruk. Brands' succes direct na de oorlog droeg er ongetwijfeld toe bij dat hij vanaf 1947 de somberheid van de bezettingsjaren achter zich kon laten, en nadien losbarstte in een vitale expressionistische uitdrukkingswijze in warme kleuren. Een reeks assemblages, de zogenaamde reliëfs, die hij in die periode maakte vormt daarin een uitzonderlijk hoogtepunt.