Op 25 augustus 1900 sterft Friedrich Nietzsche in villa Silberblick te Weimar. Elf jaren van totale geestelijke verduistering zijn dan voorbij. Totaal...? Niemand weet wat zich in het hoofd van deze bijzondere en velen tot de verbeelding sprekende filosoof afspeelt. Wellicht was Nietzsche toch niet zo waanzinnig als anderen probeerden te doen voorkomen.

Met een waaier verrassende, filosofische perspectieven geeft Ron Appeldoorn in dit boek een geheel eigen kijk op de laatste dagen van Nietzsche. De auteur neemt ons bij de hand en doorwandelt elk denkbaar labyrint waarin Nietzsche ooit al eens heeft rondgedoold. Bij elke vermeende uitgang komt het tot een gebroederlijk weerzien met de vele geesten waarmee Nietzsche tijdens zijn leven een haat-liefde verhouding had.

Appeldoorn gunt ons een blik in de waanzinnige wereld tussen werkelijkheid en illusie. Waarheid en dichterlijke vrijheid, die zich in de geest van Nietzsche tot een onafscheidelijke twee-eenheid bleken te hebben samengevoegd.

De auteur laat verscheidene personages de revue passeren, die in een tweegesprek met God op ontwapenende en soms onnavolgbare wijze rekenschap afleggen van hun respectievelijke verschijningsvormen. Hij laat ze als het ware over hun eigen schaduw heen springen en verzoent ze met het onverzoenlijke.

Voor degenen die nog steeds worstelen met de vraag, door welke mysterieuze krachten de ooit zo verbeeldingsrijke geest van Nietzsche in de nadagen van zijn leven leek te worden verzwolgen, is 'Nietzsches afrekening' een absolute aanrader. Een uitzonderlijk en oneigentijds boek.