Auteur Roelof Zijldijk werkt noodgedwongen voor een regiokrant en parttime als taxichauffeur voor zijn vriend Salomo. Hij heeft literair talent en hoge ambities, maar zijn manuscripten worden voortdurend afgewezen en hij heeft fikse schulden. Op een stille zondagmorgen treft hij Oom Wiebo - het enige familielid met wie hij omgaat - dood aan. De omstandigheden zijn verdacht, maar de politie gaat uit van een ongeval. Tot zijn verbijstering stuit hij samen met Manuela, de beeldschone en getalenteerde dochter van Salomo op een vergelijkbaar sterfgeval. Kort daarna dient zich een oplossing aan voor de financiële perikelen: ghost writing. Marjolie van Goor, oud-minister van Justitie, wil een autobiografie. Zij levert uitgewerkte notities en ingesproken tapes aan. Roelof tekent een contract. Als hij zelf op onderzoek uitgaat stuit hij op zaken die Van Goor liever stil houdt. Roelof heeft er steeds meer moeite mee kritiekloos een lovende autobiografie te produceren. Als hij eigen initiatieven ontplooit volgen er harde maatregelen. Manuela verdwijnt. Roelof moet kiezen: gaat hij voor geld of integriteit? Trotseert hij de oud-minister en haar machtige vrienden? Hij belandt in een moeras van bedreiging en manipulatie waaruit ontsnapping onmogelijk lijkt. Het wordt nog erger als Roelof ontdekt dat Van Goors Haagse kliek over obscure fondsen beschikt en geheime plannen heeft die grote gevolgen zullen hebben. 'De Mediator Dodenlijst' is niet zomaar een thriller. Het is ook de neerslag van een jaar intensief actievoeren tegen de ondoordachte plannenmakerij van de regering Balkenende III. Als voorzitter van de Stichting CO2isNEE bevond auteur John Brosens zich in het epicentrum van de acties tegen de plannen van twee ministeries en Shell om een bloedgevaarlijk geconcentreerd afvalgas onder Barendrecht op te slaan. Hij had overleg met ministers, Tweede Kamerleden, gedeputeerden, statenleden en sleutelfiguren uit het bedrijfsleven. Dat kon alleen omdat de Stichting zich manifesteerde als een gemotiveerde en goed georganiseerde lobby - en niet louter als lawaaierige protestbeweging. De Stichting betrad de arena goed voorbereid: de achterban van juristen, chemici, ingenieurs en bestuurskundigen had alle rapportages en onderzoekverslagen optimaal gescreend. Maar het overleg met 'de Haagse Kringen' was ontluisterend. De besprekingen waren onthutsend eenzijdig en intimiderend van aard. Argumenten werden niet tegengesproken en ook niet van tafel geveegd. Ze werden aangehoord, genoteerd en daarna voorgoed weggeborgen. Er was geen sprake van enige dialoog. Den Haag hoorde niets en stoomde voort op het uitgezette traject. Het werd snel duidelijk dat de keuze al was gemaakt: die plannen gingen hoe dan ook door - economisch belang prevaleerde boven de veiligheid van inwoners. Toch gebeurde het onwaarschijnlijke: de ministers en Shell haalden bakzeil. De kracht van de tegenstanders werd ernstig onderschat. De plannen zijn uiteindelijk afgeblazen met het schijnargument dat 'er geen draagvlak voor bestond'. Maar dat was al heel lang helder. De werkelijke reden zal auteur John Brosens u graag tijdens een interview onthullen. Quote auteur: 'Ik heb een jaar lang geen letter aan mijn manuscripten kunnen toevoegen, maar ik schreef me suf aan aantekeningen. Een avontuur als dit is voor een thrillerauteur een prachtcadeau...' Door zijn inside information schetst 'De Mediator Dodenlijst' een reëel beeld van de wijze waarop sommige ministers en parlementariërs opereren en hoe zij omgaan met kritische burgers. In het manuscript zijn voorvallen en achtergrondgegevens (en zelfs anekdotes) verwerkt die geen fictie zijn. De enerverende belevenissen van Roelof Zijldijk leveren de ingrediënten waaruit een thriller opgebouwd dient te zijn: avontuur, spanning, onverwachte wendingen, vaart en een degelijk plot. Maar 'De Mediator Dodenlijst' is vooral een verhaal over de arrogantie van de macht. Over wat ons te wachten staat als op pluche beluste politici hun gang mogen gaan, met lak aan iedere vorm van toezicht en puttend uit obscure fondsen. De auteur laat een der karakters in het boek het treffend verwoorden: 'Vertrouwen is mooi. Controle is vele malen beter...'