Onderhuidse sciencefiction.
Plasmadromen: gevechten met het verval en de onverschilligheid die in de mens besloten liggen. Soms ronduit humoristische verhalen die de onderhuidse verschrikking van de menselijke existentie in een bijna tastbare werkelijkheid omzetten, en die zich veelal afspelen in een toekomstig Nederland dat angstig dichtbij lijkt.
'Paul van Leeuwenkamp registreert met kritisch oog de tekens van zijn tijd... Feilloos legt hij middels deze metaforen de wortels bloot van een vechtend bestaan ... Van Leeuwenkamp is een realist in hart en nieren. Romantiek is hem vreemd. Zijn cynisme is slechts ogenschijnlijk, zijn geluid heel herkenbaar.' (Bespreking Als een huis, Jean Severeijns in Appel)
'een van de belangrijkste Nederlandstalige sciencefictionreleases van dit jaar' (De Leeswolf)
Je moet dit verhaal gewoon (her)lezen om de geheel eigen sfeer te vatten...zeer beeldend; metaforen en 'reële' situaties vloeien hier en daar ineen. Verdomd - het is meta-SF!'
(Juryrapport Paul Harland Prijs 2004, Jan J.B. Kuipers)