Isabel Archer is een toonbeeld van onafhankelijkheid. Ze is mooi, intelligent en rijk. Anders dan bijvoorbeeld Emma Bovary of Anna Karenina hoeft zij zich niet te bevrijden uit een maatschappelijk keurslijf. De wereld ligt aan haar voeten, en dat weet ze zelf maar al te goed. De aanbidders die zich aandienen worden door haar afgewezen. Maar als Gilbert Osmond op het toneel verschijnt maakt Isabel een desastreuze vergissing. Ze trouwt met deze ogenschijnlijk verfijnde, briljante aristocraat in wie zij haar eigen superioriteit weerspiegeld meent te zien. Hij ontpopt zich echter als een egoïstische, arrogante, ijskoude kunstverzamelaar die Isabel zijn wil probeert op te leggen om haar als object aan zijn collectie te kunnen toevoegen. Isabel heeft het ethische met het esthetische, het leven met de kunst verward.