De laatste jaren heeft het Noordbrabants Museum sterk de aandacht getrokken met cultuur-historische exposities. Maar ook kunsttentoonstellingen blijven belangrijk, zeker als het gaat om Brabantse kunstenaars die niet alleen gezichtsbepalend zijn voor Noord-Brabant, maar ook in landelijk opzicht van betekenis zijn.
Binnen de toch al sterke schildertraditie die het naoorlogse Brabant kent, onderscheidt de kunst van Leon Adriaans (1944-2004) zich door een krachtige, eigen karakteristiek. Enerzijds is Adriaans volkomen Brabants, anderzijds snijdt hij universele thema's aan. Het Brabantse laat zich kennen in zijn heimwee naar de geborgenheid van zijn jegud in De Peel en in de dagelijkse omgang met zijn paarden in de polder onder Den Bosch - hij was kunstenaar en paardenman tegelijk. Het universele van zijn oeuvre ligt in de existentiële thematiek van de kunstenaar die schildert omdat het leven anders ondraaglijk zou zijn.