De meester van de moderne mathematica

Fermat schonk de wereld een hersenbreker. In de marge van een boek krabbelde hij een formule die bekend is geworden als de 'laatste stelling van Fermat', te weten xn+yn = zn gaat niet op als n 2. "Ik heb hier een prachtig bewijs voor gevonden," schreef hij er pesterig bij, "maar jammer genoeg is de kantlijn te smal om het hier allemaal op te schrijven." Het duurde meer dan drie eeuwen voor wiskundige A. Wiles het bewijs voor de stelling vond.

Hoewel Fermat één van de grootste wiskundigen aller tijden is, behandelde hij de wiskunde als een liefhebberij. Terwijl hij overdag werkte als jurist, bewerkstelligde hij in zijn avonduren de ene na de andere doorbraak. Zo ontdekte hij, onafhankelijk van Descartes, de analytische geometrie en legde hij, met Blaise Pascal, de basis voor de kansberekening. Hij was ook actief in de optica en ontdekte dat licht altijd díe route aflegt die het minste tijd in beslag neemt.

Dit boek schetst het leven van een intrigerende wetenschapper die generaties wiskundigen in zijn ban hield.