Banjak Tjoem

Met ons gaat alles goed, banjak tjoem (veel zoenen). Een halve eeuw geleden in een van die interneringskampen in voormalig Nederlands-lndië, werden de woorden op een briefkaart geschreven. Hoezo, wat ging er dan zo goed in die periode? Wim Hulscher koos Banjak Tjoem als titel voor zijn boek, om uit te drukken wat hij voelt voor zijn geboorteland. Hij doet dat in vlot geschreven impressies van het huidige Indonesië en legt verrassende verbanden met de herinneringen uit zijn jeugd.
De impressies bestaan uit concrete observaties van mensen en dagelijkse gebeurtenissen. Het verhaal is soms poëtisch, soms filosofisch, maar altijd boeiend. Op de achtergrond speelt dat de auteur "zijn land" aan zijn zoon laat zien.
Wim Hulscher werd in 1938 op Java geboren en groeide daar op. Hij studeerde natuurkunde m Leiden en heeft zich gespecialiseerd in de problematiek van ontwikkelingslanden. Op dit moment woont hij in Bangkok, van waaruit hij leiding geeft aan een groot bosbouwproject van de Verenigde Naties in Azië. In 1976 publiceerde hij Zambiaanse impressies onder de titel Aardappels en Nshima (uitgeverij Meulenhoff).
Uit Banjak Tjoem:
"...We hebben in Indonesië altijd geluk gehad ... wanneer we uit een busje stapten, stond er altijd net een ander klaar voor het volgende traject. Het is net alsof dat met al onze huizen en kampen vroeger ook zo was. Wanneer je uit het ene kwam, stond het volgende voor je klaar...".
"...In deze vlakte met de machtige mahonies, hier bij Cimahi, moet ook mijn aard zijn bepaald. Althans een beetje, hoop ik...".
"...Regen, mijn land, dit is mijn land, ik voel het aan iedere vezel in mijn lijf...".
"...Van dit landschap ben ik gaan houden; of misschien is het zo dat ik van mijn herinneringen houd...".
"...Java, ik zie het en beleef het... Schrijven is het feest een aquarel te scheppen...".
"...Indië bestaat nog; het heeft de schakel die ik miste, het anker van mijn jeugd, wel degelijk bewaard...".