Het kabinet-Drees II regeerde in de schaduw van de Koreacrisis. De oorlog in Korea die in de zomer van 1950 uitbrak, bracht ook Nederland in grote problemen. De prijzen van grondstoffen die Nederland moest importeren rezen de pan uit. De NAVO-bondgenoten besloten bovendien hun defensie-uitgaven drastisch te verhogen. In maart 1951 maakte het kabinet een financieel-economisch noodprogram bekend: een consumptiebeperking en een stevige ingreep in de overheids- en particuliere investeringen. Zelden werd het parlement geconfronteerd met een regeerprogram dat zo weinig speelruimte toeliet, ook al omdat de grote Kamerfracties zich bij de kabinetsformatie aan de hoofdlijnen van dat program hadden gecommitteerd. Toch leverden de voorgestelde maatregelen de nodige politieke spanningen op, spanningen die nog werden aangescherpt door de naderende verkiezingen van 1952. Na driekwart jaar kon evenwel de buitenlandse pers al het ‘miracle hollandais’ signaleren; het beleid bleek een succes en nog voor het einde van de regeerperiode konden de teugels worden gevierd.
Tijdens Drees II ging het uiteraard om meer dan uitsluitend de bestrijding van de gevolgen van de Koreacrisis. Op het buitenlandterrein ging het bijvoorbeeld om de Europese en Atlantische samenwerking. De Nieuw-Guineakwestie stond een goede relatie met Indonesië in de weg. Belangrijke kwesties op het gebied van de binnenlandse politiek waren onder meer de --aanstaande Grondwetsherziening, de Pleegkinderenwet, de zaak-Menten, de structurering van de vervoerssector en de onderwijsvernieuwing.