Het vierde en laatste kabinet-Drees (1956-1958) was een kabinet dat eigenlijk niemand wilde. De verhoudingen in de brede coalitie van PvdA, KVP, ARP en CHU waren in de voorafgaande jaren steeds slechter geworden. De noodzaak de bestedingen te beperken hield de partijen aanvankelijk bij elkaar, maar zodra deze ingreep was voltooid, viel de coalitie door een relatief ondergeschikt meningsverschil uiteen. Aldus ontstond de breuk tussen PvdA en KVP die met uitzondering van een kort intermezzo in 1965-1966 tot 1973 zou duren. Het rompkabinet Beel-II (1958-1959) formaliseerde de breuk en schreef nieuwe verkiezingen uit.
De formatie, de bestedingsbeperking en de val van het kabinet staan in dit deel centraal. Daarnaast wordt voor het eerst geprobeerd de politieke bemoeienis met de zogenoemde Hofmansaffaire te duiden. Verder komen onder meer aan de orde de Europese integratie, de grondpolitiek en de verhouding tussen politiek en pers.
W.L. Brouwer en P.B. van der Heiden zijn werkzaam bij het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis te Nijmegen.