Het vermogen tot huilen is een van de eigenschappen die uniek menselijk is. Tranen zijn er een uiting van dat de gebeurtenissen iemand te veel worden, een teken van onmacht in een taal die geen hart onberoerd laat. Een enkele traan die zich een weg naar beneden zoekt over een wang, heeft vaak meer invloed dan duizend woorden.
Huilen begrijpen we intuïtief volkomen, maar tegelijkertijd is het moeilijk om tot een sluitende verklaring te komen voor het vloeien van het overvloedige oogvocht. Misschien is het vooral een middel om medelijden op te wekken? Maar waarom huilen volwassenen dan het meest als ze alleen zijn?
Deze en andere vragen komen aan bod in een boek dat de nieuwste wetenschappelijke inzichten omtrent huilen op een rij zet. Het resultaat is een originele kijk op een verschijnsel dat zo alledaags is als ademhalen.