De Wet van 24 januari, Stb. 4, opende de mogelijkheid de aanleg van het Noordzeekanaal met daarbij behorende waterbouwkundige werken en de inpoldering van gedeelten van het IJ en het Wijkermeer bij concessie te laten verrichten. Doel hiervan was Amsterdam voor de oceaanreuzen van die tijd een toegangsweg tot de zee te verschaffen.
Het paste in het overheidsbeleid van die dagen grootschalige infrastructurele werken in concessie te laten verrichten. De vraag of de overheid de aanleg van het Noordzeekanaal in eigen beheer zou moeten nemen of bij concessie moest uitbesteden, is in het parlement uitgebreid onderwerp van discussie geweest. Thorbecke hakte tenslotte tijdens zijn tweede kabinet de knoop door en wist het parlement van uitvoering bij concessie te overtuigen.

In Het Noordzeekanaal 1863 - 1883 schetst de auteur de geschiedenis van dit prestigieuze project. Hij gaat hierbij onder andere in op de redenen voor de aanleg, op de Wet van 24 januari 1863, het rechtskarakter van de concessie in de 19e eeuw, de kanaalconcessie in vergelijk tot soortgelijke concessies en kenmerkende aspecten voor de uitvoering ervan. Tot slot wordt aandacht besteed aan het Noordzeekanaal van vandaag, het kanaal dat zich thans opmaakt om op 1 november zijn 125e verjaardag te vieren.