De twintigste eeuw heeft het wonen tot thema gemaakt van het bouwen. Daarmee kreeg het interieur een plek in de architectuur. De interieurarchitect ontstond. Op de drempel van de eenentwintigste eeuw ziet deze interieurarchitect zich geconfronteerd met tal van nieuwe ontwikkelingen die voor zijn vak van groot belang zijn.
Ten eerste heeft het sociaal wetenschappelijk onderzoek meer aandacht gekregen voor het dagelijks leven van mensen en daarmee voor het alledaagse wonen. De inzichten die dat oplevert, kunnen door architecten niet worden genegeerd.
Een tweede ontwikkeling is de opkomst van de informatietechnologie. Computers maken het mogelijk om een tekening in een plat vlak om te zetten in een driedimensionaal beeld en dat beeld te plaatsen in een omgeving. Ook is het al mogelijk om met behulp van de computer de getekende gebouwen binnen te gaan en aldus in de virtuele werkelijkheid te ervaren hoe het is om in zo'n gebouw te vertoeven. Anderzijds leven we steeds meer in een beeldcultuur, een wereld van snelle beelden, uiterlijkheden, visuele grappen. Hoe zullen deze ontwikkelingen doorwerken in de interieurarchitectuur?
Deze vraag stond centraal op het symposium 'Vanbinnenuit, interieurarchitectuur in ontwikkeling' dat de opleiding interieurarchitectuur van de Hogeschool Constantijn Huygens in Kampen in 2000 organiseerde. Sprekers waren onder meer de cultureel antropoloog Irene Cieraad, de architecten Herman Hertzberger en Maarten van Severen, de beeldend kunstenaar Niek Kemps en de filosoof Kees Vuyk. In dit boek staan hun bijdragen aan het symposium.