De afgelopen jaren groeide Congo uit tot het slagveld van Afrika. De langverwachte val van dictator Mobutu bracht niet de gehoopte vrede en voorspoed, maar was slechts de voorbode van nog meer anarchie en wetteloosheid. Hoe land en volk weer greep kunnen krijgen op de eigen toekomst, is vooralsnog onduidelijk. In een staat die nauwelijks nog functioneert, zijn het de maatschappelijke organisaties die wanhopig proberen nog iets overeind te houden van onderwijs, gezondheidszorg en rechtsorde. Daarnaast zijn het de vrouwen die de Congolese samenleving enigzins in stand houden. Zo is de informele economie vrijwel volledig in vrouwelijke handen.