Als hij zestien is besluit die gekke, lieve en cynische Benjamin om een dagboek te gaan schrijven. Stof heeft hij genoeg. De verliefdheid op zijn lerares Nederlands wordt afgewisseld met het plagen van zijn zussen, en zijn soms depressieve vader laat hem op een heel bijzondere wijze kennismaken met de poëzie. Toch springt op den duur één aspect van de filosofische kant van het leven er voor Benjamin uit: meisjes! Zeker als Ysmalda eenmaal op de proppen komt.