Koppain is een hippe puber. Hij is wild van de scheurende gitaarrock van Kurt Cobain en experimenteert met eigen songs. In zijn dagboek piekert hij over de zin van het leven: Eigenlijk gebeurt er buiten eten, zappen, muziek en rondhangen niet zoveel in m’n leven. Je kunt het natuurlijk steeds over de zelfmoord van je vader, over de depressie en het alcoholprobleem van je moeder of over die seksmaniak van een broer hebben, maar dan kunnen de mensen beter een krant kopen.

Koppain is recht voor de raap als het gaat over de wereld van de volwassenen, maar ook zichzelf onderwerpt hij aan een kritisch onderzoek. Hij krijgt er nog eens koppijn van. Met bijtende humor tracht hij zich erdoor te slaan. Maar zijn echte escape-toets is zijn lief Madelief.

Een jongere gaat op zoek naar wat fake en wat echt is. Een open dagboek over liefde en verlies, identiteit en authenticiteit, geschreven in een stoere pubertaal.

Danny Verstegen (Diksmuide, 1960) is de puberteit al ontgroeid, maar is nog steeds verliefd en gek op muziek. In zijn debuut Koppain neemt hij geen blad voor de mond.