Marco Polo (1254-1324) was de eerste Europese neschrijver van het Verre Oosten. Zijn vader, de Venetiaanse handelaar Niccolo Polo, had met zijn broer rond 1260 een reis naar China gemaakt en was teruggekeerd in 1269 met een verzoek van de Tartaarse Grote Khan Kublai aan de Paus om missionarissen te zenden. In 1271 vertrokken beide kooplieden, nu in het gezelschap van de jonge Marco, opnieuw naar Azië. Zij reisden via Bagdad naar de Perzische Golf, van Ormoez uit dwars door Perzië naar de Boven-Oxus, en over Pamir naar de stad Khan-Baligh (Peking). Marco won hier de gunst van de Grote Khan, die hem vele dienstreizen, o.a. naar Tibet en Burma, opdroeg, en voor wie hij van 1282 tot 1285 gouverneur was van Sangui (Nanking). Pas na 17 jaar liet Kublai de Polo's gaan in het escorte van een voor Perzië bestemde prinses en in 1295 keerden ze terug in Venetië. In 1298 was Marco Polo krijgsgevangene van de Genuezen, die bij Curzola, de Venetianen hadden verslagen. In zijn cel dicteerde hij aan een mede-gevangene, de schrijver Rustichello van Pia, het relaas van zijn reizen. Dit werk, dat bekend raakte onder de titel Il Millione (het boek der miljoenen wonderen) kende een enorme verspreiding in de 14e en 15e eeuw. Ook nu is het een nog steeds enorm boeiend verslag van een geheimzinnig werelddeel - vol eigenaardige zeden en gewoonten - dat in Marco Polo's tijd in Europa volstrekt onbekend was.