Vrouwenkamp op Java is het ontroerende en in sobere stijl geschreven relaas van twee vrouwen die gedurende de Tweede Wereldoorlog ruim drie jaar in Lampersarie, een Japans kamp op Java, hebben moeten doorbrengen. Het boek is opgebouwd uit twee elkaar aanvullende en steeds afwisselende componenten. Enerzijds zijn er de fragmenten uit het dagboek van mevrouw Van Empel, anderzijds de persoonlijke herinneringen aan die tijd van mevrouw Boissevain, spontaan neergeschreven aan de hand van het dagboek. Vrouwenkamp op Java geeft een treffend beeld van de levensomstandigheden in het kamp, de slopende onzekerheid waarmee de schrijfsters zoveel jaren hebben moeten leven, omdat ze niet of nauwelijks wisten hoe hun echtgenoten het maakten, de zorg om hun eveneens in het kamp verblijvende kinderen, de hygiënische wantoestanden, het voedselgebrek en lijfstraffen...