Op een septemberdag in het jaar 1513 keek de ontdekkingsreiziger Vasco Nuhez de Balbao vanaf een bergtop in het snikhete oerwoud van Panama als eerste Europeaan uit op het zeegroene water van de Stille Oceaan. Welke landen er aan haar verre kusten lagen zou de komende twintig jaar nog een raadsel blijven, maar Balbao begreep onmiddellijk het belang van zijn ontdekking: Panama vormde de verbinding tussen twee oceanen.
De Fransman Ferdinand de Lesseps begon in 1881 met zijn Compagnie Universelle du Canal Interocéanique de Panama met het graven van een kanaal, maar geldgebrek, politieke schandalen in Frankrijk en de gele koorts veroorzaakten het faillissement van zijn onderneming.
Pas de Amerikanen, die voor 40 miljoen dollar de concessie hadden overgenomen, slaagden er onder leiding van kolonel Goethals in 1914 in het voor de scheepvaart zo belangrijke kanaal te voltooien.
Dit is het spannende verhaal van een waterweg waarvan de aanleg duizenden mensenlevens kostte en een vermogen aan geld en die lang een twistappel was tussen de Verenigde Staten en Panama