Clochard Rico houdt het in Parijs voor bekeken wanneer zijn maatje Titi in een metrostation sterft. De kou en het zwerversbestaan hebben hem uitgeput. Rico besluit Parijs te verlaten en naar het zuiden te trekken. Als je dan toch moet sterven, dan liever in de zon. Onderweg overdenkt Rico de mislukkingen in zijn leven. Zijn scheiding en stukgelopen liefdes, zijn
zoon Julien, die hij niet meer mag zien. Hij bedenkt hoe hij van het ene in het andere
is gerold en uiteindelijk op straat is beland. Een positieve noot zijn zijn zoete herinneringen aan zijn allereerste geliefde, Léa. Zou hij haar terugvinden in Marseille?
Blijft er nog iets over van die mooie herinneringen aan de voet van de vuurtoren van
Marseille? Op weg van Parijs via Avignon naar Marseille ontmoet Rico meerdere verloren
zielen, verslagen door het leven. Zelf blijft hij doorgaan, tot hij in Marseille arriveert.