Tot voor kort gingen ouderen vaak uit voorzorg naar het verzorgingshuis. En nog steeds gaan veel ouderen die chronisch ziek of zwaar gehandicapt zijn naar het verpleeghuis. Verzorgings- en verpleeghuizen vormen echter niet in alle opzichten een ideale woonomgeving. In het eerste deel van Vitaal en kwetsbaar grijs werkt Joop Belderok negatieve kenmerken van instellingen concreet uit aan de hand van de moderniseringstheorieën van Foucault, Habermas en Giddens.

Veel nieuwe ouderen blijven wonen in hun buurt. Welzijn en zorg laten zij niet over aan liefdadigheid, kerk of de overheid, maar ze willen er medeverantwoordelijk voor zijn. Betrokkenheid van vitale ouderen met kwetsbare ouderen in de buurt lijkt daarbij een nieuw gegeven. Voor zorgorganisaties vraagt dat om een nieuwe rol. Zij moeten rugdekking geven in de buurt, samen met professionele veldwerkers in de domeinen wonen, welzijn en veiligheid. Het vormt een uitdaging voor vitale ouderen met lef en voor zorgorganisaties die onvoorwaardelijk geloven in de competenties van kwetsbare ouderen.

Joop Belderok is erin geslaagd om op toegankelijke en systematische wijze wetenschappelijk inzicht te verbinden met praktische aanwijzingen voor een succesvolle vermaatschappelijking van de ouderenzorg. Daarmee is Vitaal en kwetsbaar grijs uitermate geschikt voor zowel zelforganisaties en instellingen op het brede terrein van wonen, welzijn en zorg voor ouderen, als voor het hoger beroepsonderwijs en het universitair onderwijs.