Middeleeuwse chirurgen sneden niet alleen lichamen open, maar schreven ook veel boeken. In de in het Middelnederlands geschreven chirurgische werken vermengen zich op fascinerende wijze theoretische kennis van Latijnse oorsprong met praktijkervaring en volkstalige receptliteratuur. Deze studie concentreert zich op de manier waarop de overdracht van wetenschappelijke medisch-chirurgische kennis naar lagere maatschappelijke geledingen zich voltrok. Veel aandacht is er voor de belangrijke veranderingen die in de veertiende eeuw plaatsvonden op het gebied van de beoefening van de geneeskunde en de chirurgie en voor de relatie tussen de chirurg-schrijver en samenleving. Het corpus van de Middelnederlandse chirurgieën wordt niet alleen uitvoerig beschreven vanuit de handschriften waarin zij voorkomen, maar ook gebruikt als uitgangspunt voor zowel brede beschouwingen als indringende casestudies. De rijke inhoud van het boek wordt ontsloten door middel van uitgebreide registers.