Mannen maken de wereld en vrouwen fungeren als uitlaatklep voor het onbehagen over de wijze waarop de wereld wordt (kapot) gemaakt. Beide seksen gebruiken elkaar om aan dit onbehagen geen consequenties te hoeven verbinden.
Deze ziekelijke symbiose tussen mannen en vrouwen wortelt in . onze kinderjaren, in de relatie tussen de afhankelijke zuigeling en de oppermachtige eerste ouder, die praktisch altijd een vrouw is. In onze eerste belangrijke levensjaren is een wouw voor ons de bron van goed en kwaad, godin èn zondebok, en die functie blijven vrouwen hun hele leven vervullen, voor mannen en voor zichzelf. Zolang wij in onze vroegste jeugd onze ambivalente gevoelens van liefde en haat niet-ook op mannen kunnen projecteren, zolang mannen dus niet delen in de zorg voor kleine kinderen, zolang zullen wij als volwassenen allemaal, vrouwen en mannen, halve mensen blijven, 'monsters' die elkaar verminken en die het leven op aarde dreigen te vernietigen. ..
'Het is niet mijn bedoeling hier een bijdrage te leveren aan de exacte beschrijving van wat er mis is met onze man-vrouw regelingen. Anderen houden zich al geruime tijd daarmee bezig en kwijten zich uitstekend van hun taak. (...) Mijn doel is te helpen verklaren waarom mensen in dergelijke regelingen blijven toe- stemmen,' schrijft Dorothy Dinnerstein in de inleiding van dit rijke en veelzijdige boek, dat een geheel eigen plaats inneemt in de feministische theorievorming.