Als Twee Vrienden

Waarom zijn wij mensen er niet in geslaagd het Weber van menselijke relaties tot een bevredigende oplossing te brengen? Dat is één van de eerste vragen waarmee Krishnamurti deze twee toespraken in Amsterdam begon. Om ätrett daùrna te vragen, hem niet te zien als spreker, niet als gezag, maar samen met hem waarheden te ontdekken en niets van anderen aan te nemen, zeker niet van hem. Daarop geeft hij in twee gesprekken een bondig overzicht van de ontzaglijke dreiging van de economisch-politieke crisis, de geweldige ontplooting van het denken in technische zin - terwijl juist het denken de problemen die het zou willen oplossen zelf geschapen heeft - van kwesties van liefde en-van dood. En van het sterven nu, elk moment. Meditatie, zegt hij, ìs geen methode om ‘iets te verkrijgen of te bereiken’. Meditatie vergt een hart met een intens meegevoel. Meditatie ìs het orde scheppen în ons leven door afschaffing van tegenstrijdigheden en opzettelijkheden. Ze vergt ruimte en stilte, niet de stilte tussen twee noten en twee oorlogen. Nee, in stilte ontstaan door orde, daarin bestaat waarheid waar geen enkel pad toe leidt. Dan is waarheid tijdloos heilig en onvergankelijk. Dat is meditatie.