Het jonge slavenmeisje Harriet heeft van haar meesteres, de moederlijke Margaret Horniblow een beetje leren lezen en schrijven. Het is een hele slag voor haar als haar meesteres overlijdt, temeer daar er bij het voorlezen van het testament geen sprake is van de vrijheid, waarop ze zo gehoopt had. Harriet komt in het huis van Margarats zuster, waar de heer des huizes haar weinig rust gunt. Harriet voelt zich in een onmogelijke positie gemanoeuvreerd en besluit naar het noorden te vluchten. In een reeks ontroerende brieven probeert Harriet uiting te geven aan een wirwar van gevoelens: het respect voor Margaret Horniblow, de angst en de afkeer van haar nieuwe meester, de zorg voor haar broer, de hoop op de vrijheid, de vlucht en het onderduiken en de voortdurende angst voor ontdekking.