Toen grootvader Juho aankwam, gaven we elkaar een hand en bromde hij: Dat is dus de kleien Tierelier! Eigenlijk heet ik Leena, maar Tierelier, dat klonk als een klein vogeltje... Dit is het begin van een innige vriendschap tussen Leena en haat grootvader. Ze praten samen honderduit en als grootvader weer vertrokken is, schrijven ze elkaar brieven over ales wat men alleen maar met zijn beste vriend kan bespreken. Zo beleven we door Leena's ogen niet alleen veel grappige en hartverwarmende gebeurtenissen van de volgende 2 jaren, maar gunt zij ons ook een kijkje op alles wat bij haar leeft. Als grootvader tenslotte weer intrekt bij Leena, haar ouders, haar broer Matti en haar grootmoeder, brengt hij een zwarte kast mee. Leena brandt van nieuwsgierigheid wat grootvader in die kast bewaart, maar ze moet lange tijd geduld oefenen. Na grootvaders dood vertelt grootmoeder Leena dat het een van grootvader Juho's laatste wensen was dat zij Leena liet zien wat hij in die kast bewaarde.