Vijftien eeuwen na de ondergang van het (West- )Romeinse rijk vinden nog steeds talloze Romeinse rechtsbegrippen en -theorieën probleemloos hun plaats in de juridische literatuur en het rechtsdenken van de beschaafde wereld, en maken zij betrouwbare fundamenten uit waarop de beoefenaars van de rechtswetenschap beroep doen bij de opbouw van hun juridische constructies. Met de Beknopte Encyclopedie van het Romeinse Recht, werk gegroeid uit het Glossarium van Latijnse en Romeinse Rechtstermen (Maklu, 1997) van dezelfde auteur, wordt voor het eerst in de geschiedenis van de rechtsliteratuur een Nederlandstalig encyclopedisch werk ter beschikking gesteld, waarin meer dan 2300 fundamentele begrippen van het Romeinse Recht, voorzien van een wetenschappelijk verantwoorde annotatie, in een handomdraai kunnen worden teruggevonden. Talrijke annotaties van de in deze encyclopedie opgenomen Romeinsrechtelijke begrippen werden verrijkt met (vertaalde) juridische tekstfragmenten, die voornamelijk werden geput uit de Instituten van Gaius (2de eeuw na Chr.) en de Instituten van Iustinianus (6de eeuw na Chr.). Met deze excerpten heeft de auteur de lezer in rechtstreeks 'fysisch' contact willen brengen met een rechtssysteem dat 2000 jaren geleden tot een ongekende bloei kwam en dergelijke onmiskenbare kwaliteiten bezat, dat het de Romeinse beschaving zonder enig probleem heeft overleefd en tot fundament en intellectuele achtergrond heeft gediend van het (privaat)recht zoals dat op heden gelding heeft in een belangrijk deel van de wereld.