In Wisselsporen wordt - zoals de titel al aangeeft - heel wat gereisd, niet alleen letterlijk maar ook in de geest.
Zo is er een lang gedicht over een treinreis (door Duitsland en Tsjechie) waarin allerlei elkaar spiegelende beelden een soms speels en soms beklemmend karakter krijgen. Die wisselwerking tussen binnen en buiten is in het werk van Tentije het centrale gegeven: de binnenwereld spiegelt zich voortdurend aan de buitenwereld, en andersom.
Hans Tentije is een bijzonder dichter. Niet passend in een school. Zijn gedichten zijn heel eigen en werden van meet af aan gekenmerkt door een mytische toon.