Naar Magnitogorsk

Het gruwelijkste plaatje dat ik in mijn jeugd onder ogen gekregen heb, stond in een natuurkundeboek. Heel wat volwassenen bewaren huiveringwekkende herinneringen aan afbeeldingen die zij als kind hebben gezien : het oog van een vlieg, twintig maal vergroot, of de zuigslurf van een mug. De zwaarbehaarde vogelspin. De opengesperde bek van een gifslang, het kille wateroog van een haai, die zijn met driehoekige scheermesjes bewapende kaken bij wijze van spreken onder zijn kin verstopt om des te meedogenlozer te kunnen toehappen. Intvissen met bekken als papegaaien. Poliepen die een hele roeiboot kunnen omarmen en naar de diepte sleuren. Dit alles verwekt angst. [blz 5,6]