De gewezen neurochirurg Pierre Vinken wordt in 1979 de topman van Elsevier. hij voert een paar ijzeren principes in: winstgroei, een stijgende aandeelhouderswaarde, concentratie op de wetenschappelijke en professionele markt. Elsevier wordt een winstmachine die hongert naar overnames, zodat het tot de wereldspelers kan gaan behoren. Een overval op Kluwer mislukt, maar in 1992 gaat Elsevier samen met het Britse Reed. Voor Reed Elsevier lijkt een gouden toekomst weggelegd.

Maar dan gaat het mis. Koersen en winsten dalen. Een fusie met die andere Nederlandse wereldspeler, Wolters Kluwer, wordt afgeblazen. De expansie stagneert.
hoe is dat zo gekomen? Het antwoord is onhutsend. Binnen de hoofdkantoren van Reed Elsevier heeft een permanente machtsstrijd gewoed. Grote ego's knalden op elkaar. Toplieden speelden dubbelspel. Bedrijfsculturen en strategische opvattingen botsten. Pierre Vinken klampte zich te lang vast aan zijn positie.
In dit boek paraderen naast Vinken nog heel wat meer toplieden uit de Nederlandse en Britse big business. De uitgevers natuurlijk, onder wie Brakel, Bruggink, Peter Davis, Ververs, Smaling, Maxwell, van Vollenhoven, Irvine en Stapleton. Maar ook Jan Timmer, Max de Jong, Joop van den Ende, Anton Dreesmann, Morris Tabaksblat en Hennie de Ruiter maken hun opwachting.

De Algemeen Dagblad-jounalisten Raymond Vermeulen en Philip de Wit hebben bijna ale hoofdrolspelers in en rond Reed Elsevier te spreken kunnen krijgen. Het resultaat: een scherp - en voor de laatste jaren ontluisterend - beeld van de gang van zaken in de rooms at the top van een internationale uitgeefgigant.